وقتی ایران باستان را در لابه‌لای اشیا و اوراق به جا مانده از آن مرور می‌کنیم و در می‌یابیم که چطور انسان آن زمان و در شرایطی که از ابتدایی‌ترین امکانات و ابزارها برخوردار بود، با به کارگیری فکر، هوش و ذکاوت، محاسبات دقیق، ترکیب عوامل طبیعی و آزمون و خطا و بارها و بارها شکست خوردن؛ در نهایت موفق شد برای خودش عمارت‌ها بسازد و با ترکیب رنگ، لعاب، نقش و هنر، تا چه حد به زندگیش جلا بخشد و آن را دلپذیرتر و راحت‌تر کند. چه حسی به انسان درست می‌دهد؟